Wanneer we onze maatschappij eens rustig beschouwen, valt als een van de eerste zaken op dat we meestal op een dag rustig kunnen opstaan, ontbijten en via het ochtendverkeer naar ons werk kunnen gaan. Het is een routine geworden waarbij we meestal niet aan welk risico dan ook denken. Waarom zouden we ook. Alles is goed geregeld en derhalve zijn zaken als risico en gevaar vaak een ver van mijn bed situatie. Dit is echter een soort ontkenningsgedrag. Elke dag staan we bloot aan gevaren: het besef is er niet dat iedereen elke dag voor een onaangename verrassing kan komen te staan. Neem nu een fietser die steeds een vaste route aflegt naar zijn werk en plotseling op een minder goede dag door een automobilist met een klapband van de fiets gereden wordt. Zelden? Nee hoor, kijk de dagelijkse cijfers er maar eens op na en dan kunnen we op allerlei terreinen van het leven berichten tegenkomen van onverwachte ongelukken. Ook in de medische sector ontkomt men niet aan onverwachte gebeurtenissen die een ramp kunnen zijn voor de betroffen persoon. Het is dus geen wonder dat men als patiënt die een ingreep in een ziekenhuis moet ondergaan, een formulier moet tekenen waarop staat dat er risico’s verbonden zijn aan de geplande ingreep.

Zijn onze ogen super?

Onze ogen vormen een van de zintuigen die ons contact met de omringende wereld, werkelijkheid laten worden. Over de kwaliteit van onze ogen kunnen veel dingen gezegd worden. Als we bepaalde roofvogels bekijken voor wat betreft hun ogen, dan steken mensen ogen er maar magertjes bij af. En wat te denken van het uitmuntende zicht dat roofdieren in het donker hebben? Super gewoonweg zoals hun ogen met deze donkere omstandigheden kunnen omgaan. Mensenogen zijn ondanks de wat mindere capaciteiten in vergelijking met dieren, toch een zegen als ze werken zoals het hoort. Maar, helaas er zijn heel veel mensen die geen optimaal werkende ogen hebben. Denk maar aan bij- en verziendheid. Erger nog is het wanneer iemand aan maculadegeneratie lijdt. Voor de genoemde bij- en verziendheid bestaan brillen om deze defecten op te lossen. Maar niet iedereen is blij met deze oplossing. Een bril bij regen weer dragen kan lastig zijn. Ook bij het sporten, denk aan voetbal, zullen brildragers meestal een uitzondering zijn. Voor het bril-loos kunnen leven zijn er ooglaser behandelingen mogelijk. De behandeling met een ooglaser apparaat om beter te kunnen zien deed eind twintigste eeuw zijn intrede. De eerste laser was de Excimer laser van het IBM.  Dr. Trokel, een Amerikaanse arts zou met deze laser de eerste LASIK oog operatie hebben verricht.

Is ogen laseren een risico?

ogen laseren risico Medische handelingen zijn, hoe goed de techniek ook toegepast wordt, nooit zonder risico. Een van de belangrijkste factoren die hiermee te maken hebben is de relatie tussen ingreep en de reactie van het lichaam. Waar bij de ene persoon bijvoorbeeld het wegnemen van een goedaardig gezwel moeiteloos verloopt zonder nare latere gevolgen, kan bij een andere persoon een oedeem als bijwerking optreden. Wat in Nederland niet vaak zal voorkomen is de geringe praktische kunde van de behandelende arts. De ene arts heeft echter een grotere vaardigheid dan een andere arts met dezelfde opleiding. Als dan naar het buitenland gekeken wordt, is de situatie meestal gelijk aan die in Nederland. Ook artsen daar hebben meestal een goede opleiding gehad. Als derde belangrijke factor in het lopen van risico’s bij een ooglaser behandeling is de gebruikte apparatuur. Medische apparatuur is duur en er is een voortdurende ontwikkeling van deze spullen. Bij de eerste echte ooglaser behandeling werd LASIK methode gebruikt. De risico’s waren beduidend geringer dan bij de voorgaande Excimer methode.

Vooruitgang in apparatuur leidt tot minder risico’s bij ogen laseren

Zoals eerder vermeld, reageert niet elke patiënt hetzelfde op een medische ingreep. Dit kwam ook voor bij de eerste ooglaser apparatuur. Naderhand met de introductie van bijvoorbeeld de LASIK-methode, en de TransPRK methode, zijn de toch al geringe risico’s door ooglaseren tot een absoluut minimum beperkt. Men hoeft geen angst te hebben om door deze ingreep blind te worden. Ook eventuele minder goede resultaten, door plotselinge oogbewegingen tijdens het laseren, zijn verdwenen. Er zijn soms wel wat kleine ongemakken te bespeuren, maar die zijn van individuele aard. Hierbij kan men denken aan droge ogen na de ingreep. Druppelen van de ogen tijdens die periode van droge ogen zal ervoor zorgen dat dit verdwijnt. Ook halo’s kunnen voorkomen. Dit is een lichtkrans die men ziet als in het donker naar bijvoorbeeld autolampen gekeken wordt, maar ook dit zal na een poosje verdwijnen. Als laatste bijwerking bestaat de zogenaamde HAZE. Hiermee wordt een lichte vertroebeling van het hoornvlies bedoeld. Dit is een vermindering van de helderheid van het zicht en is ook van tijdelijke aard. Men hoeft dus geen angst te hebben dat er vreselijke risico’s verbonden zijn aan ooglaseren. Kortom, als er iets minder prettig zou zijn aan na de ooglaser behandeling is zeldzaam en van tijdelijke aard.